Que significa abstenerse da violencia

Dito desta maneira soame a droga. Como se fose dificil resistirse a caer nela. E é asi. Non so porque a indignación polas inxustizas do mundo a provoquen senon porque todo ao noso redor móvenos a practicala. 

Unha revista británica para entusiastas dos videoxogos sinala: “A inquietante realidade é que os videoxogos teñen unha malsana fixación co derramamento de sangue. Ata certo grao, para sentir pasión polos videoxogos hai que sentir pasión pola brutalidade”. Por exemplo, nun popular xogo, os participantes poden matar mulleres con bates de béisbol. Algunhos especialistas pensan que, como os videoxogos son interactivos, exercen nos nenos unha influencia negativa máis marcada que a televisión.

Á luz dun estudo realizado con 600 jóvenes aficionados aos videoxogos, o investigador Brent Stafford, da Universidaed Simon Fraser, de Columbia Británica (Canadá), advirte que moitos destos entretenimentos “ensinan aos nosos rapaces a regodearse ca violencia”. A revista Maclean’s di: “Algunhos incondicionais que prefiren as modalidades máis salvaxes e vívidas ‘matan’ ata a 1.000 personaxes da pantalla nuhna soa noite, a menudo en escenas de crudo realismo”. O estudo documentó ata qué punto se conciben tales xogos de modo que influan nas emocions e “introduzcan as mentes xóvenes en mundos que as insensibilizan incluso ante a violencia máis asesina”. A industria do sector, que move 17.000 millones de dólares anuais, “supera al cine e a televisión xuntos”. Stafford exhorta aos pais a averiguar qué produccions utilizan os seus fillos e a estar atentos a todo indicio de adicción.

“Toman aos pais por imbéciles”, dice o periódico francés Le Figaro. ¿Por qué? Porque, ao parecer, a maioría deles non están ao tanto do contenido dos videoxogos que utilizan os xóvenes. Por exemplo, o objetivo dunho de ditos xogos é torturar ao enemigo, e no de outro atropelar transeúntes. Un dos xogos de maior venta nos últimos tempos ensina dez maneiras de torturar as mulleres. Os xornais animan aos padres a hacer “una inspección detallada” de los juegos de sus hijos para describir a “barbarie oculta” que tan a menudo contienen. “Comprar aos seus ollos cerrados ao que os fillos piden é cada vez máis peligroso”, di a mesma publicación, e plantexa asimesmo o siguinte interrogante: “¿Con qué cara hablamos dos dereitos humanos cando deixamos que los escaparates se chenen de cousas que constituen unha burla aos mesmos?”.

Según a revista de economía e finanzas Forbes, certo fabricante de videoxogos distribue un popularísimo juego de loita en que un guerrero lle arranca a cabeza e a espina dorsal ao seu opoñente mentras os espectadores gritan: “¡Remátalo! ¡Remátalo!”. Unha compañía rival lanzóu unha versión do mesmo xogo sin este efecto sangriento. ¿El resultado? La versión más violenta se vende más que su competidora, en una proporción de 3 a 2, lo que se traduce en enormes sumas de dinero. La aparición en el mercado internacional das versions familiares de tales xogos supuxo aos fabricantes ganancias brutas de 65.000.000 de dólares en las primeras dos semanas. Cuando hai dinero de por medio, a violencia é un señuelo más para atraer al consumidor